فلوسایتومتری

فلوسایتومتری

این رشته بخشی از پاتولوژی(آسیب شناسی) آناتومیک است.

تعریف فلوسایتومتری

فلوسایتومتری یک تکنیک و روش آزمایشگاهی است. در این روش برای شناسایی و اندازه گیری خواص فیزیکی و مولکول های سطح یک تک سلولی از فلورسنس یا پراکندگی نور استفاده میشود. این تکنولوژی در فعالیتهای بالینی بسیاری استفاده می شود. مانند شناسایی و تشخیص انواع سرطان های هماتولنفوئید(سرطان های خون و لنفاوی) مانند لوسمی و لنفوم، شناسایی شاخص های زیستی ایمونوتراپی و شمارش سلول های مختلف سودمند مانند سلول های بنیادی و زیر شاخه های لنفوسیتی.

آزمایشگاه فلوسایتومتری بالینی رازین، مجموعه کاملی از آزمایشات مربوط به تشخیص این بیماری ها را انجام میدهد. به عنوان مثال می‌توان از تعیین ایمونوفنوتایپ لوسمی/لنفوم، آزمایش های کنترل حداقل بیماری باقیمانده، کمیت سلول‌های بنیادی با آنتی ژن CD34، آنالیز زیرشاخه های لنفوسیت، آزمایش غربالگری PNH، اسفروسیتوز ارثی و سندروم سزاری نام برد.

بیشترین آزمایشات تشخیص ایمونوفنوتایپینگ را برای این بیماری ها انجام می دهند: سیتوپنی‌های ناشناخته یا کنترل بیماران مبتلا به نئوپلاسم های هماتولوژیک مانند لوسمی حاد، لنفوم غیر هوچکین، نئوپلاسم های سلولی پلاسما و نئوپلاسم های میلوئیدی شامل خون محیطی، مغز استخوان و بیوپسی(نمونه برداری) از بافت یا مایعات بدن.

این روش برای تشخیص سرطان های غیر هماتولوژیک توصیه نمی شود. همچنین در بعضی از نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو یا لنفوم کلاسیک هوچکین، کاربرد محدودی دارد. بعد از بررسی تاریخچه بالینی و/یا نتایج مورفولوژی، به دستور یک متخصص هماتوپاتولوژی یک پنل مناسب از آنتی ژن ها انتخاب می شود.